Padişah ile Garibanın Arasındaki Konuşma

 

Padişah ile Garibanın Arasındaki Konuşma

Şöyle bir kıssa anlatılmıştır: “Padişahlardan biri garibanın birine bir sebepten dolayı çok kızmış, bir hapishane yaptırıp onu oraya tıktırmıştı.
Hapishanenin hiçbir yerinde ışık girecek pencere yoktu. Bununla da kalmamış, ona yiyecek ve içecek verilmemesini emretmişti.

Üç gün geçtikten sonra kapı açıldı ve kontrol edildi. Adam bu kadar zorluklara rağmen hâlâ afiyette ve sevinçli idi. Onun bu hâlini padişaha haber verdiler.

Padişah: Onu bana getirin, diye emretti.

Adam padişahın huzuruna vardığında padişah ona: Seni bu sıkıntıdan kurtaran, bu kadar elem ve kederden çıkarıp sana ferahlık veren Zât’ın hakkı için bana söyle! Senin bu kurtuluşunun sebebi nedir? Diye sordu.

Adam: Okuduğum bir dua var, dedi. 

Padişah sordu: Nedir o?

Adam dedi ki: Ben şöyle dua ederim:

“Allahumme innî es’elüke Yâ Latîfu Yâ Latîfu, Yâ Men vesia lutfuhû ehle’s semâvâti ve’l arazîne. Es’elüke’llâhümme en tültife bî min hafiyyin hafiyyin hafiyyin bilutfike’l hafiyyi’l hafiyyi’l hafiyyi’lezi izâ eltafte bihî liahadin min ibâdike küfiye, Feinneke kulte ve kavlüke’l hakku’l mübîn.”

“Allah kullarına lütufkârdır, dilediğini rızıklandırır. O kuvvetlidir, güçlüdür.” (şura: 19)