Zünnun’a Yapılan Nasihat

 

Zünnun’a Yapılan Nasihat

Zünnun-i Misri rahmetullâhi aleyh’den rivayet olunduğuna göre şöyle anlatmaktadır:

“Lükâm Dağı’nda üzerinde, gece yarısı seyahat ediyorken karşıma meşe ağacının yapraklarından yapılmış bir çardak çıktı. Çardağın içinde yüzü aydan daha güzel bir genç vardı.

Genç çardaktan dışarı başını çıkarıp:
– Kalbim senin kâmil sıfatlar ile bezenmiş olduğuna şahit oldu. Sen, zatının künhü hakkında kalpleri hayrete düşürdün. Artık benim kalbim Senin böyle bir zât olduğuna nasıl şahitlik yapmasın? Nasıl senden başka biri ile manevi bağ kurmayı güzel kabul etsin? Heyhat! Yazık, sana ulaşmaları mümkün iken Senden el çekenlere!

Genç bunları söyledikten sonra başını yine çardağın içine soktu. Ben sabah olana kadar oradan ayrılmadım. Sonra genç yeniden başını çardaktan dışarı çıkarıp semaya baktı ve:
– Gökler ve yeryüzü senin nurun ile parıldadı, dedi.
Sonra da şöyle devam etti:
-Hüzünlendiğim zaman sana sığınırım. Sen kendisine yalvarılan Zâtsın. Yalvaranın duasını kabul ettiğin gibi merhamet ile bana nazar eyle.
Gencin yanına yaklaşıp selam verdim. O da selamımı aldı.
Ben:
Sana bir mesele sormak istiyorum, dedim.
Bana:
– Hayır sorma! Dedi.
Niye? Diye sordum.
Senin hayretin kalbimden çıkmadı, dedi.
Ben:
Dostum, benim hakkımda seni hayrete düşüren şey nedir? Diye sordum.
O da bana:
– Yapacak işlerin olduğu halde boş durup tembellik etmen ebedi ikametgahın ve dönüş günü için kendine gereken azığı terk etmen ve şüpheler içinde bulunman ey Zünnun!
Diye karşılık verdi.

Ben gencin bu sözleri üzerine yere düşüp bayıldım. Bir süre sonra güneşin harareti ile kendime geldim. Sonra başımı yerden kaldırdım ve etrafıma bakındım. Fakat ne onu ne de çardağı gördüm. Allah ondan razı olsun. Amin.”

Kaynak:Salihlerin Hikayesi, İmam Yafii