İnsanlardan Uzak Durmak

  

İnsanlardan Uzak Durmak

Malik b. Dinar ile Sâdûn-i Mecnun

Malik b. Dinar’dan rivayet edildiğine göre şöyle anlatmıştır: ”Bir gün Basra’da bir peynirci dükkanına girdim. Karşımda Sâdûn-ı Mecnun (rahmetullahi aleyh) beliriverdi.

Ona:

– Nasılsın ey Sâdûn? Diye sorunca bana:

– Ey Malik! Hiçbir hazırlık yapmadan, azıksız bir şekilde uzun bir yolculuğa çıkmak isteyen ve bu hal üzere sabahlayıp akşamlayan ve kullar arasında adil hüküm veren Rabbinin hükmüne razı olan birinin hali nasıl olur ki? Diye soruyla cevap verdi ve hüngür hüngür ağlamaya başladı. Ona:

– Seni ağlatan şey nedir? Diye sordum.

– Allah’a yemin ederim ki, hiçbir zaman dünyaya hırsım olduğu için ağlamadım, ölümden ya da herhangi bir musibetten korktuğum için de ağlamadım. Ağlamamın tek bir nedeni var. O da ömrümden bir gün daha geçti; fakat ben yine de amelimi güzelleştiremedim. Ama bundan önce azığımın azlığı, uzak bir çölde kalmam ve sarp yokuşlu bir yolda yürümem beni ağlatıyordu. Artık bundan sonra ben cennete mi yoksa cehenneme mi giderim bilmiyorum.

Ondan böyle hikmetli sözleri işitince ona:

– İnsanlar seni deli, mecnun biri sanıyorlar, dedim.

O da bana:

– Sen de insan oğlunun aldandığı şey ile aldandın. Evet insanlar bende bir delilik olduğunu sanıyorlar. Halbuki bende böyle bir hal yoktur. Yalnızca Mevla’mın sevgisi kalbime karıştı. Etim, kanım ve kemiklerim arasında dolaşıyor. Vallahi işte ben Onun sevgisinden dolayı şaşırmış bir haldeyim ve mecnun biri gibiyim.

Ey Sadun! Niye insanların arasına karışmıyorsun, onlarla oturmuyorsun? Diye rica edince bana şöyle mısraları okudu:

İnsanlardan uzak durur ol!

Dost olarak razı et kendinden Allah’ı

İstediğin gibi çevir insanları

Yine de akrepler olarak buluşun onları

Kaynak İmam Yafii, Ravdu’r Reyahin fi Hikayeti’s Salihin