Gönül gözün kapalı Olunca

 

Gönül gözün kapalı Olunca

Ne gariptir ki Dervişler hep gönlüne yönelmişler. Kimi gülme gülme ağla gönül demiş, kimi sabredelim gönül ne gelir elden, kimi de gönül nuri cemalinden Habibim bir ziya ister demiş…

Gönül gözü kapalı olunca kalpte bir hüzün ve endişe başlar. Sevdan gönül derdime dermandı, gönül gözüm kapanınca sevdanın yerinde korku ve karanlık kaldı.

Baş gözümü yumduğumda tasalanırım, karanlıkta kalma korkusundan, ıstırabı beni sarar isterim ki, gözüm kapanınca gönlüm günün aydınlığı gibi kalsın. Baş gözüm istemeden kapansa, gönül gözümde bu vesile ile aydınlıktan ayrılmaya maruz kalsa buna sabredemez.

İbretle bakmaktan gözler dönerse şehvetle bakmaya gözler kör olur. Baş gözü kör olunca gönül gözü kapanır hikmet yok olur, Feraset ve basirette kaybolur. Ey İnsan çevir gözünü de bak şu aleme neler göreceksin. Allah’ın kudretini ve büyüklüğünü görmüyorsa baş gözün kapalı olduğu gibi gönül gözün kapalıdır.

Bazen baş gözün açıkken de içime hüzün çöker üzülürüm. Anlarım ki, gönül gözüm kapanmış. Hemen sarılırım tevekkül ve Tefekküre. Kapanmış gönül gözümü açılması için çalışmaya başlarım veya kapanmasına vesile olan nedir bulayım önünden o perdeyi Allah’ın izniyle kaldırayım, elemim bitsin, hüznüm uzamasın diye.

Baş gözün kapanınca düştüğünü karanlıktan dolayı üzülüyorsun da o yüzden hemen gözlerini açmak istiyorsun. Gönül gözünüz iki nurdan “akıl ve Basiretten” mahrum olunca karanlıktasın demektir. Bu hal insanın perişan olmasını sağlar. Aklın önüne perde çekilince İdrak edemez, anlayamaz hale gelirsin. Akıl nimetinin önünden bu karanlık perde kalkınca ortalık nurlanır bu vesile ile konular anlaşılır gönül rahat eder. Basiretten yoksun olan da çok yanılır ve aldanır kör gibi ortada kalır.

Öyleyse kendine gelme zamanıdır. Kendine koyduğun engelleri yine sen kaldıracaksın ki, karanlıkta kalmayasın. Uzamasın hüznün uzarsa daralırsın, çöküşün hızlanır, umutsuzluğun çoğalır. Umutsuzluğa düşmeden önünde oluşturduğun sana yük olan perdelerin kalınlaşmasını sağlayan ne varsa kaldırmalısın gönlünden ve gözünün önünden. 

Gönül bir gün seni gönlünü alana ulaştırır 

Can Bir gün seni Canan’a ulaştırır 

Sen içindeki derdin eteğini elinden bırakma 

o dert bir gün seni dermana ulaştırır Mevlana

Gönül gözün hep aydın olsun. Gönlün bu vesileyle nurlu Pak ve güzel olsun hüznün orada sadece vuslat olsun…

MEK