Bismillahirrahmanirrahim
“Ey Iraklılar! Bizi İslâm kardeşliği sevgisiyle seviniz, sakın putlara tapar gibi sevmeyiniz. Zira bu şekildeki sevginiz bizim için sadece bir ar ve utanç vesilesidir” (Zehebî, Aʿlâmü’n-nübelâʾ, IV, 398).
(HİCRİ:38-95) Zeynelabidin, H. 38. yılında Medine’de dünyaya geldiği kabul edilir. Zeynelabidin’in on erkek, dört kız olmak üzere, on beş evlatları olduğu rivayet edilmiştir. Soyları oğlu Hz. İmam Muhammed’ül Bakır’dan yürümüştür.
Babası Hz. Hüseyin; anneleri Sülafe, Selame ve Gazale adlarıyla bilinir. Anneleri Hz. Ömer devrindeki fetihler sırasında Medine’ye getirilmiştir, son Sasani hükümdarının kızı Şehrbanu’dur. Ebu Muhammed ve Ebü’l-Hüseyin künyeleriyle de anılır. Daha çok Zeynelabidin lakabıyla meşhur olmuştur. Bunun yanında “fazla secdeden dolayı dizleri nasır tutmuş” lakaplarıyla da tanınır.
Zeynelabidin, babası Hz. Hüseyin (ra)’in Kerbela’da şehadetlerinde çocuk yaşta ve hasta olduklarından dolayı, onun savaşa girmelerine izin vermemişlerdir. Çünkü nesilleri oradan devam edecekti.
Hz. Zeynelabidin son derece iyi yürekli, sakin yaradılışlı idi. İlim tahsil etmeyi ve arıştırmayı, ilim erbabının ilim için ayağına gitmeyi severdi. Hayatını siyasetten uzak, ilimle ve ibadetle geçirmiştir.
Hz. Zeynelabidin (ra)’de, ceddi Emir’ül-müminin gibi, geceleri taşıyabildikleri kadar yiyecek, odun v.s. yüklenirler, kapı kapı dolaşıp yoksulların evlerine gider, onların ihtiyaçlarını gidermeye çalışırlardı. Bu arada yüzlerine örterlerdi, tanınmamak için. Yoksullar kendilerine yardım edenin Zeynelabidin olduğunu, ancak onun Hakka yürümesinden sonra anlamışlardı.
Zeynelabidin’in abdest alırken sararması, namaz kılarken titremesi ve geceleyin fakirlere sırtında yiyecek taşımasıyla ilgili rivayetler onun zühdüne, takvasına ve cömertliğine örnek teşkil eder. Tasavvuf kaynaklarında onun ilim, ibadet, edep ve ahlaka dair sözleri nakledilerek bazı kerametleri anlatılır.
Hayatını daha çok ilim ve ibadetle geçiren Zeynelabidin’in vefat tarihiyle ilgili çeşitli rivayetler bulunmakla birlikte çoğunluğa göre 94 yılı Rebiyülevvel ayında (Aralık 712) Medine’de vefat etti ve Baki Mezarlığında amcası Hz. Hasan (ra)’ın yanına defnedilmiştir.
İmam Zeynelabidin, H. 75. yılı (Miladi 693) Muharrem ayınının 12. günü Ümeyye oğullarından Abdülmelik oğlu Velid’in saltanatı zamanında, Hişam bin Abdülmelik’in iğvası ile zehirletildiği şiiler iddia etmektedir.
On iki imamın beşincisi Muhammed el-Bakır ile Zeydiyyenin kurucusu sayılır tabiinin büyükleri arasındadır. Kendilerinden sonra imamet, oğlu Hz. İmam Muhammed Bakır’a intikal etmiştir.
En doğrusunu Allah bilir.
إرسال تعليق
İçinizde olan güzellik her zaman yazılarınıza ve dilinize aşkla dökülsün...