Müsned

 

Müsned Hadis Önemi:

Hadis terimi olarak “senedi son râvisinden ilk râvisine (genellikle Resûl-i Ekrem’e) kadar muttasıl olan hadis” demektir.  Güvenilir bir senedle müsned olarak nakledilmeyen hadisler delil olmaya elverişli bulunmadığından muhaddisler rivayetin müsned olmasına önem vermişlerdir.

Müsned Farklı Manalarda Kullanılmış Bir Tabirdir:

Hatibul Bağdadi “Müsnedi ehlü’l-hadis nezdinde, senedi münteha  kadar muttasıl olan hadis” diye tabir eder. bu tabirin içerisinde merfu mevkuf ve maktu da dahildir. Şu halde burada kastedilen senedin Zahiri İttisalidir. İçerisinde gizli inkıta bulunan rivayette buna girer; müdellis bir ravinin mu’an’an rivayeti gibi.  Keza likası kesin olmayan muasırdan yapılan rivayette böyledir.

– Ancak çoğunlukla Müsned, Hz. Peygamber(as) ‘den yapılan rivayetle ıtlak olunmaktadır. Bu manada müsned merfu manasındadır. İbni Abdilberr daha açık olarak. Muttasıl veya munkatı, Resulullah(as)’tan yapılan her çeşit rivayete Müsned dediğini belirtir.

– Hakim ve bir grup muhaddis de sadece merfu muttasıl olan rivayetlere deneceğini söylemiştir.

Ayrıca bir tasnif çeşidine de müsned dendiğini bir kere da belirtelim.

Müsned, ale’l-mesânîd denilen değişik bir metodla tertip edilmiş hadis kitabına denir. Böyle kitaplarda sahabe harf sırasına veya başka bir tertibe göre sıralanarak her birinden müellifine ulaşan hadisler konularına bakılmaksızın bir araya getirilir.

Bu Kitaplara Örnekler:

Hadis edebiyatında “Müsned” adıyla eser veren müelliflerden bazıları şunlardır: İmam Ebû Hanîfe (ö. 80/150), İmam Şafiî (ö. 204/819), Ahmed ibn Hanbel (ö. 241/855), Ebu Davud et-Tayâlisi, (ö. 204/819), Humeydî (ö.219/834), Ebû Ya’la el-Mevsılî (ö. 307/919), Abd ibn Humeyd (ö. 249/863), Müsedded (ö. 228/842), İbn Ebî Amr (ö. 243/857), Ebûbekir ibn Ebî Şeybe (ö. 235/849), Harîs ibn Ebî Üsâme (ö. 282/895), Bezzâr (ö. 292/902) (A.G.) Esed b. Musa el-Umevi’nin, Ubeydullah b. Musa el-Absî’nin, Ebubekr Abdullah İbni’z-Zubeyr el-Humeydî’nin, Musedded b. Muserhedi’l-Basrî’nin, Nu’aym b. Hammâd el-Huzâî’nin, Ebu Hayseme Zuheyr b. Harb en-Neseî’nin,  İshak b. Râhûye’nin, Osman b. Ebî Şeybe’nin, Ahmed b. Menî’nin,  el-Hasen b. Sufyân’ın müsnedleri anılmağa değer olan en önemlileridir.