İfk Hadisesi Ve Hadd-i Kazf

 

İfk Hadisesi Ve Hadd-i Kazf

Hz. Muhammed (ﷺ) Beni Mustalik ile kısa süren bu savaş bittikten sonra, süratle Medine’ye dönüyordu. Son merhalede Hz. Aişe (ra), sabaha karşı def’i tabii için uzaklara kadar gitmişti. Orada gerdanlıklarından birini düşürdü. Kafilenin olduğu yere geldiğinde, bunun farkına varıp geri dönerek gerdanlığını aramaya başladı.

Gerdanlığı bulup kafilenin olduğu yere vardığında, bu kere kafilenin gitmiş olduğunu gördü. Bu halde gelip beni ararlar, düşüncesi ile yol üzerinde, harmanisini üzerine çekerek uykuya yattı. 

Kendisini aramaya fırsat kalmadan, Resulullah(ﷺ)’ın artçılarından Safvan bin Muattal oraya geldi. Yerde yatanın kim olduğunu bilmediğinden yatmakta olana seslendi. Cevap alamayınca ölü zannıyla “İnna lillahi ve innâ ileyhi raciun” buyurdu. O sırada uyumakta olan Hz. Aişe (ra) uyandı. Onu gören Safvan, hemen devesinden inip deveyi çökertti ve Hz. Aişe’yi (ra) devesine bindirdi. Devenin yularından tutarak yede yede kuşluk zamanı kafilenin konduğu yere ulaştı. 

Kafile, Hz. Aişe’yi (ra) gördüğünde, onun yokluğunun ancak farkına vardılar. Zira o sıralarda, Hicab ayeti nazil olduğundan, Peygamberin zevceleri kendilerine hizmet edenlerle konuşmazlardı. Aynı zamanda Hz. Aişe (ra), çok zayıf olduğundan deveye bindiğinde varlığı ile yokluğu pek fark edilemezdi.

Kafile Medine’ye vardıktan birkaç gün sonra, Abdullah bin Übey bin Selul un tahrikleri ile Hz. Aişe (ra) ile Safvan hakkında dedikodular yapılmaya başlandı. Bunu, Resulullah(ﷺ) ve Hz. Ebubekir (ra) da duydu. Hz. Aişe (ra) ile Hz. Muhammed (ﷺ) arasında bu iftiradan dolayı bir soğukluk girdi. O sıralarda Hz. Aişe (ra) babasının evine gitmek istedi. İzin aldı ve gitti. Aradan kısa bir müddet geçmişti ki bu olayla ilgili Hz. Aişe nin kadrini bildiren âyet-i kerime nâzil oldu.

Bu ayet-i kerimede. Hz. Aişe’ye yapılan isnatların iftira olduğu, her evli kadına karşı yapılıp dört şahid ile tevsik edilmeyen her şikâyetin iftira sayılarak seksen değnek vurulmak suretiyle cezalandırılması beyan edildi. Bunun üzerine iftirayı çıkaran ve ispat edemeyen Abdullah bin Ubey bin Selul’e, şair Hasan bin Sabit’e ve Hamne binti Cahş’a isnad cezası (Hadd-i Kazf) olarak seksener değnek vuruldu. Bu iftira olayına da İfk hadisesi denildi.