Vaizin Eşkıya'ya Duası

 

Vaizin Eşkıya 'ya Duası

“Kötü, istenmez bir şey bile olsa, seni sevgiliye götürürse, o şey sevimlidir, güzeldir.

Bir vaiz vardı. Vaaz etmek için kürsüye çıkınca, yol kesici eşkıyaya dua ederdi. Elini kaldırır, “Yâ Rabbi!” derdi, “Kötülere, bozgunculara, eşkıyaya merhamet et! Onlara acı! Hayır sahipleri ile alay edenlerin hepsine, bütün kâfir gönüllülere, kiliselerde, manastırlarda bulunanlara sen merhamet et!” O, temiz kişilere, iyi huylu insanlara dua etmezdi. 

Pis, ahlaksız, kötü kişilerden başkalarına hayır duada bulunmazdı. Ona dediler ki, “Senin bu duaların alışılmış, işitilmiş dualar değildir. Sapıklara hayır duada bulunmak, büyüklük, asalet değildir.” Vaiz dedi ki, “Ben onlardan iyilik gördüğüm için haklarında hayır duada bulunmayı adet edinmişimdir. Onlar bana karşı o kadar kötülüklerde bulundular, o kadar zulümler ve cefâlar ettiler ki, sonunda beni şerden kurtardılar, hayra ulaştırdılar. 

Ben ne vakit dünyaya yöneldimse, dünya işlerine candan bağlandımsa, onlardan dayaklar yedim, eziyetlere uğradım, yaralar aldım. Yediğim dayaklardan, uğradığım belalardan, hakaretlerden Allah’a sığınmaya, yalvarmaya başladım. Böylece o kurt gibi zalimler, beni doğru yola, Hakk’ın yoluna getirdiler. Ey akıllı kişi, onlar benim doğru yolu bulmama  sebep oldukları için, haklarında hayırlı dualarda bulunmak boynumun borcu oldu.”

Kul, dertlerden, uğradığı zulümlerden, başına gelen belalardan, aldığı yaralardan sızlanır, feryat eder. Hastalıkların getirdiği ağrılardan, sızılardan Cenâb-ı Hakk’a yüzlerce şikâyette bulunur.

Cenâb-ı Hak da buyurur ki, “Ağrı, sızı, dert, zahmet sonunda seni yalvarıp yakaran bir kul etti. Seni gafletten uyandırdı. Doğru yola düşürdü. Sen ağrıdan, sızıdan değil, asıl senin yolunu kesenden, seni bizim kapımızdan uzaklaştıran çeşitli nimetlerden, zenginlikten şikâyet et.”

Hakikatte her düşman senin ilacın, kimyandır. Onun kötülüğü, zulmü seni faydalandırır. Seni içine kapanmaya, gönlünü bulmaya, “Aman Allah’ım!” demeye zorlar. Bu yüzdendir ki sen onun şerrinden ve zulmünden kaçar, yalnızlığa sığınırsın; Allah’ın lütfundan yardım dilersin.

Hakikatte senin en yakın dostların, senin en belalı düşmanlarındır. Çünkü dostların tatlı dilleri ile seni oyalar, Hak’tan uzak düşürürler.”

(Mesnevî, c. 4. b. 80-99)