Yetmiş yıl boyunca başını semaya kaldırmamış

 

Yetmiş yıl boyunca başını semaya kaldırmamış

Bişr-i Hafi rahmetullahi aleyh başından geçen bir Hadiseyi şöyle anlatmaktadır:

Arefe Gecesi cezbeden dolayı kendisinden geçmiş yüksek sesle bağlayan bir yandan da şunları söyleyen bir adam gördüm:

 

O noksandan münezzeh Zât ki, etsek secde O’na başlarımızla,

Dikenler üzerinde ve iğneler dolu mihraplarda.

Yine nimetlerinin onda birinin onda birinin,

Edemeyiz şükrünü ifa, onda birinin onda birinin onda birini.

 

Ardından şöyle söyledi:

 

Nice zelleler yaptım ve hatırlamadım zellelerimde seni,

Ama sen ey benim gaybteki sahibim, hiç unutmadın beni.

Kaç kere günah işlerken cehâletimden, attım örtüyü üzerimden,

Yine de sen lütfunla nimet verdin örttün beni.

 

Sonra gözden kayboldu ve onu göremedim. Etraftakilere onun kim olduğunu sordum. Onun havastan Ebû Ubeydü’l Havvâs olduğunu söylediler. Bu zât anlatıldığına göre, yetmiş yıl boyunca başını semaya kaldırıp bakmamış. 

Ona bunun sebebi sorulduğunda:

– İhsan sahibi olan Allah’a bu günahkâr yüzü kaldırıp gökyüzüne bakmaktan haya ederim, dermiş.” Allah ondan razı olsun.

Ne acayiptir!

Nice itaatkâr kimse var ki, iyilik ve ihsan sahibi olmasına rağmen, Rabbi karşısında yine de küçülür, ezilir büzülür. Nice isyan kâr kimse vardır ki, isyan edip günah işlemesine rağmen, yine de Allah’a karşı hâlâ hayâsız ve korkusuzdur.

Allah’ım! Bizi, Senin Kerîm olan vechine bakmaktan mahrum eyleme! Evliya kullarının bereketi ile bizi faydalandır. Ve bizi iki dünyada da o muhterem kulların ile bir arada kıl! Âmin…