Kur’anın Tarifi Ve İsimleri

Kuranın Tarifi Ve İsimleri

Kur'an-ı Kerim farklı yönleri ve vasıfları ele alınarak çeşitli tarifler yapılmıştır. Bu tarifler Kur'an'ın bütün vasıflarını içine alacak bir tarif değildir.

1- Hz. peygambere vahiy yoluyla indirilmiş, mushaflarda yazılmış, tevatürle nakledilmiş, tilavetiyle ibadet olunan muciz kelamdır. 

2- Fatiha suresinden Nas suresinin sonuna kadar Hz Muhammed (ﷺ)'e indirilmiş kendine has özellikleri ihtiva eden Mümtaz laflardır. 

3- Hz Peygamber'e gelen vahiyleri ihtiva eden mukaddes bir kitaptır. 

Bütün Müslümanların Kur'an'ın Allah'ın kelamı oluşunda şüphe etmediklerini gösteren aşikar açıklamalardır. Bununla beraber İslam'da Kelamcılar ve usulcüler arasında Kur’an'ı tanımlama bakımından bazı görüş ayrılıklar ortaya çıkmıştır. Kur'an'ın lafzı Kuranın tamamına delalet ettiği gibi bir kısmına ve veya bir ayetine de delalet edebilir. İşte tariflerdeki ufak tefek ayrılıklar bu gibi sebeplerden ileri gelmektedir. 

Birinci tarif: Kur'an'ın Hazreti Peygambere indirilişini, mushaflara yazılmış oluşunu ve bunun tevatürle tespit edilişini ve icazını ihtiva etmektedir. 

İkinci tarif: Onun muhtevasını ve mahluk olmadığını, 

Üçüncü tarif: Onun vahiy mahsul oluşu ve kutsiyet taşıdığını belirtmektedir.

Kur’anı Kerim'in şunlardan başka daha birçok özellikleri bulunabilir. Fakat şu zikredilenler en önde gelenlerdir. Bazıları da inzal ve icaz vasıfları ile yetinmişlerdir. O halde Kur'an'ı Kur'an'ı genel olarak 23 senelik peygamberlik müddeti içinde Hz. Muhammed (ﷺ)'e çeşitli vesilelerle vahiy yoluyla zaman zaman Allah tarafından indirilen sözlerin bir mecmuası şeklinde tarif edilebilir.

Kur’anı Kerimin İsimleri

Kur’anın çeşitli isimleri mevcuttur, bunlar arasında en çok kullanılanı Kur’andır.  Çeşitli isimler kur’anın içerisinde bol bol zikredilir. Bazıları isim bazılarıda vasıftır.  90 küsür isim olduğunu söyleyenler varsa da Zerkeşî ve Süyûtî, Şeyzele’nin elli beş isimden söz ettiğini kaydedip (kitâb, kur’ân, kelâm, nûr, hüdâ, rahmet, furkān, şifâ, mev‘iza, zikr, kerîm, alî, hikmet, hakîm, müheymin, mübârek, habl, es-sırâtü’l-müstakīm, kayyim, fasl, en-nebeü’l-azîm, ahsenü’l-hadîs, tenzîl, rûh, vahy, mesânî, Arabî, kavl, besâir, beyân, ilm, hak, hedy [hâdî], aceb, tezkire, el-urvetü’l-vüskā, müteşâbih, sıdk, adl, îmân, emr, büşrâ, münâdî, nezîr, mecîd, zebûr, mübîn, beşîr, azîz, belâğ, kasas, suhuf, mükerreme, merfûa, mutahhera) bunların anlamlarını açıklamışlardır. (el-Burhân fî ʿulûmi’l-Ḳurʾân, I, 370-373; el-İtḳān, I, 159-164).