Mâlik b. Dinar ile Sâdûn-ı Mecnun’un Sohbeti

Mâlik b. Dinâr’dan rivayet edildiğine göre şöyle anlatmıştır:

“Bir gün Basra’da bir peynirci dükkânına girdim. Karşımda Sâdûn-ı Mecnun (rahmetullahi aleyh) beliriverdi. Ona:

-Nasılsın ey Sâdûn? Diye sorunca bana:

-Ey Mâlik! Hiçbir hazırlık yapmadan, azıksız bir şekilde uzun bir yolculuğa çıkmak isteyen ve bu hâl üzere sabahlayıp akşamlayan ve kullar arasında adil hüküm veren Rabbinin hükmüne razı olan birinin hâli nasıl olur ki? Diye soruyla cevap verdi ve hüngür hüngür ağlamaya başladı. Ona:

-Seni ağlatan şey nedir? Diye sordum.

-Allah’a yemin ederim ki, hiçbir zaman dünyaya hırsım olduğu için ağlamadım, ölümden ya da herhangi bir musibetten korktuğum için de ağlamadım. Ağlamamın tek bir nedeni var. O da ömrümden birgün daha geçti; fakat ben yinede amelimi güzelleştiremedim. Ama bundan önce azığımın azlığı, uzak bir çölde kalmam ve sarp yokuşlu bir yolda yürümem beni ağlatıyordu. Artık bundan sonra ben cennete mi yoksa cehenneme mi giderim bilmiyorum.

Ondan böyle hikmetli sözleri işitince ona:

– İnsanlar seni deli, mecnun biri sanıyorlar, dedim.

O da bana:

-Sen de insanoğlunun aldandığı şey ile aldandın. Evet insanlar bende bir delilik olduğunu sanıyorlar. Halbuki bende böyle bir hal yoktur. Yalnızca Mevla’mın sevgisi kalbime karıştı. Etim, kanım ve kemiklerim arasında dolaşıyor. Vallahi işte ben O’nun sevgisinden dolayı şaşırmış bir haldeyim ve mecnun biri gibiyim

– Ey sadun! Niye insanların arasına karışıyorsun, onlarla oturmuyorsun? Diye rica edince bana şu mısraları okudu: 

İnsanlardan uzak durur ol 

Dost olarak razı et kendinden Allah’ı 

İstediğin gibi çevir insanları 

Yine de akrepler olarak bulursun onları.

Kaynak: İmam Yafii