Ebu Said el-Mübarek b. Ali el-Mahzumi (K.s)

 

Kâdi'l-Kudât Ebû Saîdi'l-Mübârek b.

 Aliyyü'l-Mahzûmiyyü'l-Bağdâdî (k.s)

Fıkhı Kadı Ebu Yala’dan okudu Babü’l-Ezc’de bir medrese inşa etti. O medresede uzun yıllar ilim ve tasavvuf üzerine talebeler yetiştirdi. 

Kendisine “Sahib-ül burhaneyn Ves-Sultaneyn” -iki burhan, iki kuvvet sahibi- unvanını verdiler. Bazıları da “Her iki kandil sahibi” adını vermişlerdir. Onda bulunan bu üstün meziyetlerden dolayı birçok alimler gelip onun önünde diz çöküp dervişlik yapmışlardır.   Bunlardan biride kendisinden sonra yerine gelecek olan öğrencisi Seyyid Abdulkadir Geylani’dir. 

Abdulkadir Geylani Tarikatı Hırkasını Ebu Said El mübarek el Mahsuni’den almış ve onun elinden giymiştir. Mahzumi hırkayı Şeyh Ebu’l Hasan Ali Bin Muhammed el Kureyşi’den almıştır.

Şeyh Mahzumi ile seyyid Abdulkadir arasında yaşanan bir olay vardır. Seyyid Abdulkâdir-i Geylâni (ks.) bir zamanlar çölde 40 gün riyâzat yapmış o zaman diliminde şöyle demiştir; “Kimse yedirmedikçe yemeyeceğim” ve 40 gün sonunda Ebû Said Mahzumi (k.s) Hz.leri Hz. Pîr’in (Ks.) bu haline muttali olmuş ve bizzat kendi elleriyle lokma lokma Seyyide yemek yedirmiştir…

Şeyh Mahzumi‘den sonra  onun yaptırdığı medresede seyyid Abdulkadir Geylani ders verdi. Daha sonraları Seyyid Abdulkadir Geylani medreseyi genişletti ve bazı yenilikler ilave etti. 

Cenâb-ı Hakk, Ebû Saîd (rh.a.) Hazretlerinin dualarını kabul ederdi. Çok hasta olan bir kimseyi ziyaret etse hasta sıhhate kavuşur, iyileşirdi. Bir kimseye şefkatle baksa o şahıs kötü ahlaklı bile olsa salih bir Müslüman olurdu. Vefatı anında oğlu Saîd;

– ’Babacığım, bana vasiyet eder misin? dedi. O da oğluna:

– ’Evladım! Abdülkadir Geylani’ye (k.s.) karşı çok hürmetli ol!? buyurdu. Orada bulunan alimlerden Muhammed el-Medeni (rh.a.):

– ’Ey Efendim! Abdülkadir Geylani (k.s.)’nun halinden bize anlatır mısınız? dedi. O da:

– “Abdülkadir Geylani bu zamandaki evliyanın çiçeğidir. Yeryüzündeki insanların Allah Teâlâ’ya en yakını ve en sevimli olanıdır.” buyurdu.

Şeyh Ebu said el-Mübarek b. Ali el-Mahzumi, Hüseyin bin Ali bin Ebu Tâlib (R.A.) Hazretleri’nin evladından olduğu için Seyyiddir.   Nezih ve İffetli bir kimseydi. Dünya ona açılmıştı. Zengindi büyük bir evi, Bir kısım alimler de O’na (R.A.) hamamı ve bağı bahçesi vardı. 

Şeyh Ebu said el-Mübarek b. Ali el-Mahzumi   (rh.a.) Hazretleri dünyaya gelişinin gayesini en güzel şekilde yerine getirmenin bahtiyarlığına eren kimselerin kervanına katıldı. Hicri 557 (m. 1162) senesinde Irak’ın Nehrü’l-Melik kasabasında vefat etti.

Ebû Saîd Hazretleri buyurdu ki:

Velinin kalbinde dünya malına karşı hiçbir muhabbet olmamalı, kalbi bütün kötü huylardan temizlenmelidir. Hiç kimse ile münakaşa etmemeli, herkesle hoş geçinmelidir. Elinde olanları muhtaçlara verip, onlara hizmeti ganimet bilmelidir.?

Ruhâniyetine Selâm, şefaati üstümüzde olsun.