Eş-Şeyh Ebu’l-Ferec Yûsufu’t-Tarsûsî (k.s)

 

Eş-Şeyh Ebu’l-Ferec Yûsufu’t-Tarsûsî (k.s)

Evliyanın büyüklerinden olan “Ebü’l Ferec” Yusuf et-Tarsusî, Abdülaziz Temimi hazretlerinin mürididir. İntisabından kısa bir zaman sonra mürşidinin himmetine nail oldu. Şeyh Abdulaziz Hazretlerinin himmetine nail oldu. Kısa zamanda Mânâ yolunda pek üstün derecelere kavuştu..

Bu mübarek zat, karşılaştığı kimselere çok mütevâzı davranırdı. Arkadaşlarından veya dervişlerinden birinde uygun olmayan bir davranış görse tatlı bir şekilde onu îkaz eder ve bu işi yapmasına mâni olurdu. İyiliksever, güzel huylu ve güzel görünüşlü bir zat idi. Beytü’l-Makdis’teki ( Kudüs) sofilerin şeyhi idi.Ebü’l Ferec hazretleri şeyhlerin büyüklerinden önde gelenlerinden birisiydi, ilminden zahiren ve bâtınen birçok kimseler istifâde etti ve Karşılaştığı kimselere çok mütevazi davranırdı. Nice yolda kalmışlara mânâ yolunda ışık tuttu...

Yusuf b. Belil ed-Dimeşki, Ebu’l-Fazl Muhammed b.Tahir el-Makdisi’nin Halep’te iken şöyle yazdığını bize aktarmıştır: “Ebu Cafer Muhammed b. İsmail b. Muhammed Tarsusi şöyle nakletmiştir: Bir keresinde Sufilerin şeyhi Ebu’l Hasan Ali Bin Yusuf El Hakkari bana demişti ki: “Sufilerin kısmeti Tarsus diye adlandırmışlardır. Bunun sebebi nedir biliyor musun?” Ben: “ bilmiyorum” dedim. O Şöyle devam etti: “ Kısmet tabiri Beytü’l-Makdis’in şeyhi Ebu’l_Ferec et-Tarsusi’ye kadar kullanılmamıştır. Bu tabiri ilk İhdas eden, ilk kullanan kişi o olmuştur. Tarsusi, bu kavramı evli kimselerin kalplerinin rızkı kafaya takılmamaları ve kısmeti üzerinde istediği gibi tasarrufta bulunması kastıyla kullanmıştır. Bu manaya kısaca “Tarsus” denmiştir. Buğyetüt- Talep fi tarihi Haleb,X/4569 Ebü’l Ferec (k.s) Hazretleri Bağdat’ta vefat etti.

Son nasihatlerinden birinde şöyle buyurdu:

“Ey Kardeşim! Himmetini kendini yakmak için harcamaktan, heva ve hevesinin dalgaları arasında kalarak kendini boğmaktan çok sakın. Nefsine karşı Allah-ü Teâlâ (c.c.) Teala’dan kork. Nefsine karşı hazırlıklı ol. Daima nefsinin yenilmesi için çalış. Böyle yaparsan sonunda zelil olmaktan, hesap verme korkusundan dostlarla alakayı kesmekten kurtulur, seçilmişlerden olursun. Nefsi, kişinin kimliğidir. Tevazu ettiği zaman yükselir, kendini büyük gördüğü zaman alçalır.

Yine buyurdu ki:

“İlmin ve yakinin zirvesine ancak tevazu ile erilir. Nefsine muhalefet hususunda çok sağlam ol. Günaha asla meyletme. Günahın sonu ateştir. Geceni Allah-ü Teâlâ (c.c.) Teala’ya ibadet etmek ve taatle geçir. Gafil kimseler geceyi uyku ile geçirir. Cahil ve gafil oyun ve eğlence ile oyalanır. Halbuki Ehlullah uyanıktır. Bir işi yapmak istediğin zaman, o işte insaflı ve adaletli ol ki hakkı olmayan birine o işi teslim etmeyesin. Allah-ü Teâlâ (c.c.) Teala’yı çok zikret. Kendini haksızlık yapmaktan uzak tut. Çünkü bulunduğun makam, hak üzere bulunulacak, hak üzere yürünülecek bir makamdır. Kızdığın zaman affa sarıl, Çünkü affetmek suretiyle yapacağın hata, ceza vermek suretiyle yapacağın hatadan daha iyidir. İşlerinde dindar, hikmet ehli din gayreti bulunan kimseleri seç. Onlar arasından da olgun görüşü konuşması iyi, delili sağlam kişileri seç.