Aldatılan Kocanın Paraları

Aldatılan Kocanın Paraları

Halife Mansur bir gün şehrin yüksekçe bir yerinde otururken, adamın birinin telaşla sokaklarda dolaştığını görür. Birini gönderip huzuruna getirtir. Durumunu sorar.

Adam ticaretten kazandığı parayı hanımına verdiğini, evde hiçbir hırsızlık belirtisi olmamasına rağmen paranın çalındığını karısının söylediğini haber verir ve aralarındaki konuşma şöyle devam eder:

Evleneli ne kadar oldu?

– Bir yıl

– Bakire miydi?

– Hayır.

Başkasından çocuğu var mı?

– Hayır.

– Genç mi, yaşlı mı?

– Genç

Bunun üzerine Halife adama, içerisinde güzel ve keskin koku bulunan bir şişe verir ve. “Bundan sürün: sıkıntın geçecektir” der. Sonra dört adamını şehrin dört kapısına gönderir ve, “Kimde bu kokuyu alırsanız onu tutup bana getirin!” dire tembihler. Öte yandan evine dönen adam, “Bu kokuyu, bana halife hediye etti” diyerek şişeyi hanımına verir. 

Kadın kokuyu çok beğenir, sevdiği ve daha önce kocasının paralarını kendisine verdiği adama gönderir, “Bu kokuyu kocama halife vermiş ondan sürün!” der. Adam kokuyu sürünür. Daha sonra şehrin kapısından çıkarken görevli kendisini yakalayıp Halife Mansur’a götürür. Mansur kokuyu nerden aldığını sorar. Adam satın aldığını söyler. “Öyleyse kimden aldığını haber ver?” deyince adam saşalayıp bocalar. Bunun üzerine halife görevliyi çağırır ve, “Bu adamı al, şu kadar dinarı olduğu gibi getirirse bırak gitsin; getirmezse tereddütsüz bin sopa vur!” der. Zoru gören adam dinarları getirmeyi kabul eder.

Durum kendisine bildirildiğinde Mansur dinarların sahibini çağırtır ve, “Paranı sana, olduğu gibi iade edecek olursam karın hakkında vereceğim hükme razı olur musun?” der. 

Adam, “Evet, olurum” deyince de, “Öyleyse karını boşa!” diyerek olup biteni anlatır.”