Şeyhimle Bir Anı "Paran Yetmez"

 

Şeyhimle Bir Anı "Paran Yetmez"

Üniversite giriş sınavı için Ankara’yı tercih yapmıştım. Bu vesile ile hem şeyhimi hem de bazı arkadaşlarımı görme imkanı bulurum diye düşündüm. Ve zamanı gelince Trabzon’dan yola çıkıp şeyhimin ikamet ettiği memlekete geldim. Sabah erken saatlerde eski Ankara garından imtihan mahalline gittim ve sınava girdim. 

Öğle vakti Aksu sokakta ikamet etmekte olan şeyhim Muhammed Niyazi Sekmen’in yanına gitmek için yola koyuldum. Yolda giderken de yolculuk hali maddi sıkıntı yaşayabilirim düşüncesi ile hesap yapmaya başladım. 

Hesaplamalarım sonucun da İstanbul’a gidip ablamı görüp halini hatırını sorma kararlılığı bende oluştu, çünkü ablamla uzun zamandır görüşmemiştik. Hesabım da ufakta olsa paramın yetmemesi durumu da vardı. Buna rağmen eğer param yetmezse ablamdan alırım düşüncesinde karar kıldım. Şeyhimi görüp Ankara’dan İstanbul’a yola çıkacaktım. Bu vesile Sıla’yı Rahim yapmış bir sünneti de işlerim diye düşünüyordum. 

Şeyhimin evi Aksu sokakta apartmanın giriş katında idi. Kapının zilini heyecanla çaldım. Hacı Anne kapıyı açtı ve içeri davet edildim. Hacı baba içeride saat tamiri ile uğraştığı çekyatın da oturuyordu. Önünde bize bir yer gösterdi ve sohbet ettik. Buradan sonra ne yapacağımı bana sordu efendim İstanbul’da ablamı ziyaret edip oradan da Trabzon’a döneceğim nasipse inşallah dedim.

Hacı Muhammed Niyazi Baba biraz durdu ve dedi ki: "Erol bey ola ki paran yetmez, yolda sıkıntı çekersin gelsen buradan otobüsle tekrar Trabzon’a geri dön." Ben birdenbire dona kaldım yolda gelirken paramın yetip yetmeyeceğini düşünürken şeyhimin bu şekilde ikazı ile onun manevi halinin ne kadar ileri olduğunu tekrar görmüş oldum. Bir taraftan bu bana bir mutluluk verdiği gibi ablamı da görememenin vermiş olduğu üzüntüyle şeyhimin dediğini yaparak Trabzon’a geri döndüm.

Gönülden geçenler, yapılan hesaplar, bazen bizim için olumsuz sonuçlar çıkarabilir. Ama bu şekilde gönül gözü açık olan insanların dokunuşlarıyla her şey rayına oturur. Allah azze ve celle bu gibi insanların eksikliğini, insanlara göstermesin onları bulduğumuz zaman da istismar etmeden, onlarla birlikte Allah yolunda yürüyebilme azmini bize nasip etsin.