Hastalığa İlaç Caizdir

 

Hastalığa İlaç Caizdir 

Damardan kan almak, dağlamak, yapılan ilacı içmek, damarları kesmek, yaraları yarmak, başka azalara geçeceğinden korkulduğunda o uzvu kesmek, burun ve makat da meydana gelen basur denen şeyi kesmek şeklinde ve bedenin sıhhatine sebep olan her şey ile ilaç caizdir.

Zira Resûlüllah (ﷺ)kan aldırdı, doktorla konuştu, ona danıştı. Tıpla uğraşanlara, sizin sözünüz, görüşünüz ancak tıptır. Buyurduğunda tabipler: Ya Resulallah, tıp da hayır var mıdır? dediler. «Derdi ve hastalığı gönderen Allahü Teâlâ, devâ ve ilacı da gönderdi» buyurmuştur.

İmâm-ı Ahmed bin Hanbel’e (rahmetullahi aleyh) dağlama sorulunca: Araplar dağlarlardı. Resûlüllah (ﷺ)dağ yaptırdı. Eshâb-ı kirâm (aleyhimürrıdvân) hazretleri de yaparlardı, buyurdu.

İmâm-ı Ahmed diğer bir yerde İmran bin Hasan (radıyallahu anhūma) oyluk başından tırnağa ulaşan damarı kesti dedi. İmam Ahmed’den bir başka rivayetle bunun mekruh olduğu da bildirildi.

Fakat şarapla, zehirle, murdar ve necis şeyle tedavi caiz değildir. Zira Resûlüllah (ﷺ): «Ümmetim üzerine haram kılınan şeyde ümmetim için şifa yoktur» buyurdu.

Tâun hastalığından, (vebadan) kaçmak caiz değildir. Şehrin dışında ise, kendini telef etmeye yardımcı olmaması için şehre girmemelidir.