Zikir (Cenab-ı Hakkı Unutmamak)

 

21. Sohbet: Zikir (Cenab-ı Hakkı Unutmamak):

Ey cemaat!

Rabbinize ibadetinizi artırın, uzatın. Çünkü O kendisine samimiyetle, çokça ibadet edenleri övmüştür. Hz. Peygamber (s.a.v.)’den şöyle rivayet edilmiştir: “Kulun Rabbi için namaz kılarken kıyamı uzadığında, kurumuş yaprakların şiddetli rüzgarın estiği günde ağaçtan yere serpildiği gibi günahları kendisinden dökülür.” (Ahmed bin Hanbel, el-Müsned, V/179.) Kul, Allah’a itaatinde ne kadar samimi olursa günahları o derecede zahirinden ve batınından dökülür. Kalbi nurlanır. Sırrı safa bulur.

Ey oğul!

Sahih(aslına uygun, doğru, gerçekçi ) ol ki, fasih (açık ve düzgün) olasın. Halvetinde (kimsenin bulunmadığı kapalı yer) sahih (aslına uygun, doğru, gerçekçi ) ol ki, celvetinde (İnsanların arasına karışmak) fasih(açık ve düzgün) olasın. Dünyada sahih olursan, ahirette Allah’ın huzurunda konuşmada fasih olursun. Şefaat eder ve şefaat edilirsin. Seni yarattıklarından istediğine kendi izni ve emriyle şefaatçi kılar. Senin başkalarına şefaat etmeni sana bir ikram olsun diye ve indindeki değerini göstermek açısından kabul eder. Rabbin ile arandaki işlerde sahih ol ki, halkını eğitmede fasih olasın. Halka bir terbiyeci, bir öğretici olasın.

Yazık sana!

Bu makamda oturuyorsun, insanlara vaaz ediyorsun da onlarla beraber gülüyorsun, komik fıkralar anlatıyorsun; zararı yok, ne sen felah bulursun, ne de onlar! Vaiz bir ilim öğreticisidir, bir edep öğreticisidir, vaiz bir öğretmen ve bir eğitmendir. Dinleyiciler çocuk gibidir. Çocuklar kendilerine sert davranılırsa, asık surat gösterilirse öğrenirler. Ama onlardan çok az kimse de vardır ki, Allahu Teâlâ'nın kendilerine bir mevhibesi (bağışı) olarak bunun tersi metotla öğrenirler.

Ey sufiler!

Dünya fanidir. Dünya ayak bağı, hüzün, sıkıntı ve Rabbinize bir perdedir. Ona baş gözlerinizle değil. kalp gözlerinizle bakın. Kalp gözü manaya bakar, baş gözü ise surete bakar. Mümin her şeyiyle Allah’u Teala içindir, onda halk için bir zerre dahi olamaz. O zahiriyle de, batınıyla da Onunla beraberdir. Hareketi Onadır, sükunu Onun içindir. Ancak Onunla hareket eder, ancak Onunla sükun eder. Mümin Ondandır, Onunladır, Onun içindir. Mümini kısmeti, o habersiz olduğu halde gelir ve onun kapısını bulur. Ona gelir ve onun hizmetini bekler. Sizin ise bütün meşguliyetiniz kısmetinizin sırtına atlamak ve ona karşı haris (açgözlü, hırslı) olmak. Ölümü ve sonrasını unuttunuz. Cenab-ı Hakk’i unuttunuz.

O’nu sırtınızın arkasına attınız. Ondan yüz çevirdiniz ve dünyaya, halka ve sebeplere sarıldınız. Sizden pek çok kimse dünyaya ve dirheme tapıyor. Halık’a ve Rezzak’a kulluğu terk ediyor. Bütün bu hastalıklar nefislerinizdendir. Onu, kuru yiyeceklere ve bir yudum suya razı olup, ondan emin oluncaya kadar mücahede hapishanesinde hapsetmeli ve gıdalarından mahrum bırakmalısınız. Bunlar bile onun zevkleridir. Eğer onu türlü zevkleriyle beslerseniz o zaman sizi de yer. Tıpkı şu sözdeki gibi olur: “Köpeğini beslersen seni yer.”

Allah’u Teala onun hakkında: ”Muhakkak ki, nefis kötülüğü emredicidir, Rabbimin merhamet ettiği müstesna” Yusuf. 12/53. diye buyurmuşken, nefisten ne hayır beklenir?

Ey sûfiler!

Hakkı hatırlayın ve zikredin. Zira ancak “lüb” (gönül) sahipleri Onu hatırlar. Sufiler gönül sahibidirler. Onlar dünyayı anlamışlardır da, ona karşı zahid olmuşlardır. Sonra da ahireti anlamışlar ve ona dalmışlardır, ta ki, ahiret ağaçları onlar için bitmiş, büyümüştür. Ahiretin nehirleri onlar için akmıştır. Uyku halinde olsun, uyanıklık halinde olsun onda yer edinmişlerdir. Cenab-ı Hakkın muhabbeti onlara gelince, ahiretten kalkmışlar, oradan sefer etmişler ve oradan göçmüşlerdir. Kalplerini kuvvetlendirip, Rablerinin kapısına doğru yönelmişlerdir. Başka bir şey değil, sadece Onun rızasını umanlardan olmuşlardır. Bu topluluğu tebrik edin. Onlara karşı samimi olun. Onlara hizmet edin. Onları iyi tanıyın. Onların sohbetinde edepli olun.

Allah’ım!

Bizi her halimizde, sana ve salih kullarına karşı güzel edeple rızıklandır. “Bize dünyada da, ahirette de güzellik ver ve cehennem azabından bizi koru. Amin..

Kaynak: Cilau’l Hatır- Yolun Esasları; Abdülkadir Geylani